കറുത്ത സ്വപ്നങ്ങള്

കാലത്തിന്റെ കറുത്ത ചിറകില് നിന്നും
കൊഴിഞ്ഞു വീണ ഒരു തൂവല്
എന്റെ രക്തത്തില് മുക്കി ആരോ കവിത എഴുതുന്നു
അതിനു ജീവിതമെന്ന് പേരിടുന്നു

സ്വപ്നത്തിന്റെ ശവശരീരം ദാഹിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോള് -
ഓര്മ്മകള് ഈറനുടുത്തു ബലിയിടുന്നു.

ഒരു ചുംബനത്തിന്റെ ഓര്മ പോലും
അവശേഷിപ്പിക്കാതെ നീയും അകലങ്ങളിലേക്ക്.....
രാത്രിയുടെ തണുത്തിരുണ്ട നെങ്ങില് നിന്നും
ഒരു തേങ്ങല് നക്ഷത്രങ്ങളിലേക്കു പടരുന്നു

ഭാഗ്യരെഖയില്ലാത്ത ഉള്ളംകയില്നിന്നും
വിഡ്ഢിവേഷം കെട്ടിയതിന്റെ പ്രതിഫലവും നഷടപെടുന്നു.....
ഇനി നിദ്രയുടെ അവസാനത്തെ അദ്ധ്യായവും കഴിയുമ്പോള്
ഈറനണിഞ്ഞ പ്രഭാതത്തിന്റെ നനുത്ത വെട്ടത്തിനായി കാത്തിരിക്കാം.....